ҲАМСАНГАРӢ

Қасам ба кӯҳ, ки як мазҳари муқовимат аст,

Утоқи хонаи ман дафтари муқовимат аст.

Ду моҳ рафт, ки чун пайрадор бедорам,

Қатори мижаи ман лашкари муқовимат

                                                                   аст.

Ба пушти миз гаҳе рўйи даст мехобам,

Ки мизи кории ман сангари муқовимат аст.

Саҳифаҳои маҷозӣ ба ҳирс меполам,

Магар дар он хабаре аз дари муқовимат аст.

Ва гоҳ-гоҳ ба фарзанд низ мехонам,

Ки рамзи исми шабаш «ёвари муқовимат»

                                                                        аст.

Ду моҳ рафт, ки тилфон намондаам аз даст,

Ки он даричаи рӯшангари муқовимат аст…

Зи Панҷшер сурӯше ба осмон мерафт,

Қиёмат аст ва ё маҳшари муқовимат аст?

Чӣ сахт меравад он ҷо набарди озодӣ,

Ки сарнавишти Ватан бар сари муқовимат

                                                                           аст.

Агарчи минбару мавҷи муқовимат бастанд,

Ҳамин саҳифаи ман минбари муқовимат

                                                                      аст…

Ду моҳ рафт, ки об аз гулӯ намегузарад,

Қасам ба кўҳ, ки як мазҳари муқовимат

                                                                    аст…

 124 – Мақоларо хонданд,  1 – Имрӯз хонданд

Total Views: 112 ,

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован.