САНГАР НИГОҲ ДОР (Андешае манзум бар кишваре мазлум)

Гар рӯзи мо сиёҳ бувад, рӯзгор ҳеҷ,

Гар лолаи умед нарӯяд, баҳор ҳеҷ.

Ё Раб, шукӯҳи қомати мардон нигоҳ дор,

Вақте камар шикаста шавад, кӯҳсор ҳеҷ.

Ҳайфи биҳишти Кобулу гулгашти Қандаҳор,

Ҷойе, ки дил пиёлаи хун шуд, анор ҳеҷ.

Ҳоло касе ба сайри Шамолӣ намеравад,

Дар дидаи ситамзада гул ҳеҷу хор ҳеҷ.

Ҷойе, ки бобҳои хиёнат кушода аст,

Тадбири лашкариву сиёсатмадор ҳеҷ.

Ҷойе, ки раҳбарон бифурӯшанд роҳро,

Ҷон кандани зиёии эҷодкор ҳеҷ.

Даъвогари муқовимату хезишу ҷиҳод,

Дарсе ба ҷо намонд ба ғайри фирор, ҳеҷ.

Фарҳанг низ пеши ҷаҳолат сипар нашуд,

Афсонаи бузургии Балху Мазор ҳеҷ.

Як Панҷшер монда, ки дил мезанад ҳанӯз,

Як шуълаи наҳиф дар иқлими тор ҳеҷ.

Коре кунем ҷабҳаи Масъуд нашканад,

Шоиста нест ин, ки сухан сахту кор ҳеҷ.

Ҷонат агар дареғ бувад, нон шарик соз,

Баъди шикаст марсияи сӯгвор ҳеҷ.

Сангар нигоҳ дор, ки он ҷост сарнавишт,

Ҳангомаи маҷозиву шеъру шиор ҳеҷ…